مک‌فرسون و دنیای واقعی دموکراسی

مقاله حاضر بر بررسی رویکرد انتقادی مک‌فرسون به نظریه لیبرال دموکراسی و نیز بازسازی وی از این نظریه و نقد آن متمرکز شده است. مک‌فرسون ضمن استدلال در اثبات ابتنای شالوده این نظریه بر دو ادعای حداکثری (ادعای حداکثرسازی منافع فردی و قدرت فردی) و یا در واقع، بر دو مفهوم از ذات انسان (مفهوم ذات انسان به‌مثابه مصرف‌کننده و تصاحبگر مرزناشناس و مفهوم ذات انسان به‌مثابه رشددهنده و به‌کارگیرنده استعدادهای انسانی‌اش)، بر روی تناقض (غیرمنطقی بودن) این دو ادعا یا دو مفهوم از ذات انسان تأکید می‌ورزد و معتقد است نظریه لیبرال دموکراسی نمی‌تواند به ادعای دوم خود که مبنای هر نظریه‌ای در باب دموکراسی است، جامه عمل بپوشاند. از این رو، ابتدا استدلال مک‌فرسون در این زمینه تبیین خواهد ‌شد و سپس ویژگی‌ها و خصوصیات بازسازی وی که مبتنی‌بر طرد مفهوم بازاری ذات انسان است، توضیح داده می‌شود و در پایان نیز، ضمن نقد رویکرد انتقادی مک‌فرسون به مهم‌ترین عاملی که قدرت نقد وی را از مفهوم «اصالت فرد انحصارطلبانه» کاهش می‌دهد، اشاره می‌شود.